Naar aanleiding van de Pogroms (lynchpartijen in Joodse wijken in Barcelona) van 1391 en het decreet van verbanning van de Katholieke Vorsten in 1492, begint een lange pelgrimstocht voor vele joodse gezinnen die de dorpen moesten verlaten waar ze gedurende vele generaties hadden geleefd en die ze als hun thuis beschouwden. Wie niet uitgewezen wilde worden, kon zich bekeren tot het Christendom. Velen besloten te vertrekken, voornamelijk de rijkere families, maar velen bleven ook achter om gedoopt te worden.
Deze geschiedenis vertelt het verhaal van degenen die vertrokken, over de steden en landen waar ze asiel vonden, hoe ze daar leefden en wat ze er hebben bijgedragen. Ze vestigden zich in het gehele Middellandse Zeegebied, van Europa tot Noord- en Centraal Afrika: steden als Rome, Thessaloniki, Istanboel, Jeruzalem, Alexandrië, Wenen en Krakau zijn de belangrijkste steden die hen welkom heetten, samen met nog vele andere steden. Maar ze behielden altijd de nostalgische herinnering aan hun verloren vaderland, hun taal en hun gebruiken.
Het verhaal vertelt ook over degenen die zich bekeerden en niet weggingen. Over hoe ze doorleefden en hoe ze, voor de grote meerderheid, in het geheim hun geloof bleven belijden als trouwe volgelingen van de God van hun voorouders. Zo komt ook de brute onderdrukking aan de orde die door de verschrikkelijke Santa Inquisitie werd uitgeoefend tegen degenen die werden ontdekt. Er zijn er die er, ondanks alles, in geslaagd zijn om dubbelleven eeuwenlang vol te houden, zoals de xuetes (vertaald: jachtluipaarden) van Mallorca. Zij zijn een levend voorbeeld van passief verzet van een gemeenschap die trouw blijft aan haar morele en religieuze principes, die tot op heden bestaat.
Uiteindelijk bespreken we de hereniging van de nazaten van de bannelingen met het huidige Catalonië aan het begin van de 20e eeuw met de terugkeer van enkele families, met name vanuit Istanboel. We spreken over hun onderlinge relatie en wederzijdse hulp tot aan de verwoestende effecten van de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog, en de vluchtroutes naar de Verenigde Staten dwars door de Pyreneeën.
Het land van Edom is een geschiedenis van pijn en vergetelheid, tegelijkertijd ook van koppigheid en doorzettingsvermogen. Maar het is ook het verhaal van hereniging en onze nieuwe samenleving heden ten dage.